Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ TANGO ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ





Στο tango εμπλέκονται τρεις: ένα ζευγάρι που χορεύει και η μουσική. Να κάνουμε μια παρένθεση εδώ... Η κίνηση που σχετίζεται με το ρυθμό, με τη μουσική, ονομάζεται χορός. Αυτή, πιστεύω, είναι μια κρίσιμη λεπτομέρεια, καθοριστική στο τι είναι χορός, τι είναι γυμναστική και τι είναι απλά κίνηση. Το ζητούμενο είναι η κίνηση να προκαλείται από τη μουσική, έτσι, ώστε, για τον εξωτερικό παρατηρητή, να πηγάζει η μουσική μέσα από το σώμα του χορευτή. Ο,τιδήποτε άλλο περιέχει κίνηση, ακόμα και άρτιο τεχνικά να είναι, μπορεί να πάρει διάφορα ονόματα, αλλά δεν είναι χορός.

Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κύριο γνώρισμα του tango. Μόνο που το παιχνίδι αυτό της απόδοσης της μουσικής με βήματα δεν έχει να κάνει με έναν που χορεύει μόνος του, όπως το δικό μας ζεϊμπέκικο. Στο tango εμπλέκονται δύο. Είναι ένας μη λεκτικός διάλογος. Είναι η επιτομή του αυτοσχεδιασμού. Γιατί, εκτός από το σώμα σου, πρέπει να αφουγκραστείς, να προβλέψεις, να καθοδηγήσεις ή να ακολουθήσεις και το σώμα του άλλου. Και πάντα πάνω στη μουσική. Στο tango είμαστε απαλλαγμένοι από φόρμες και παπαγαλία βημάτων που θα μας εγκλώβιζαν σε ένα πεπερασμένο αριθμό δυνατοτήτων, όπως γίνεται με τους περισσότερους χορούς σήμερα που έχουν κάνει το σύγχρονο άνθρωπο να θεωρεί τον χορό μια μηχανική διαδικασία.

Όμως, ας δούμε τι συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι χορεύουν tango. Και οι δυο μπορεί να αγνοούν τις προθέσεις και τις δεξιότητες του άλλου. Αυτό κάνει την διαδικασία ιδιαίτερα πολύπλοκη, αλλά ταυτόχρονα πολύ διασκεδαστική. Το tango στηρίζεται στην ευγένεια και στο σεβασμό της στάσης και της θέσης του άλλου. Για να προκαλέσει ένα βήμα ο καβαλιέρος πρέπει να είναι απολύτως βέβαιος για την κατάσταση της ντάμας. Και η γυναίκα από την μεριά της πρέπει να είναι χαλαρή αλλά σε εγρήγορση ώστε να αντιληφθεί αυτό που θα της πει το σώμα του καβαλιέρου. Αυτό κάνει αυτομάτως και τους δυο να είναι κύριοι του εαυτού τους, αλλά, ταυτόχρονα, διαλλακτικούς και έτοιμους.

Σταθερότητα και ευελιξία. Η ισορροπία, τόσο η σωματική όσο και αυτή στα πλαίσια της αλληλοκατανόησης, έχει τον πρώτο λόγο. Και, ταυτόχρονα, πρέπει να εφαρμόζουν και οι δυο τους μέσα σε αυτό το πλαίσιο μια αξιοσημείωτη τεχνική δεξιότητα. Κι όλα αυτά να γίνονται σαν ερμηνεία της μουσικής. Το πιο σημαντικό κομμάτι του τάνγκο, όμως, είναι εκείνο που εμπλέκει και άλλους μέσα. Σαν ένας καθαρά κοινωνικός χορός δίνει το βάρος στην κίνηση και στην αντίδραση, όχι μόνο του ζευγαριού, αλλά και στον τρόπο που αλληλεπιδρά με τους υπόλοιπους που χορεύουν στην ίδια πίστα.

Παρατηρώντας κάποιον να χορεύει tango μπορείτε να καταλάβετε πράγματα για τον χαρακτήρα του. Στην Αργεντινή λένε πως "ό,τι χορεύεις, είσαι". Φυσικά τα περισσότερα τα καταλαβαίνεις για τον άλλο, αν χορέψεις μαζί του.

Ένα ελάχιστα εκπαιδευμένο μάτι μπορεί να διακρίνει σε μια γεμάτη πίστα χορού χαρακτήρες και ιδιοσυγκρασίες. Είναι όλοι εκεί. Και μοιράζονται το ίδιο πράγμα. Το να χορεύεις tango είναι μια ψυχαναλυτική εμπειρία.. Εμπεριέχει την έκθεση στον κόσμο και αυτό είναι που το κάνει τόσο σημαντικό για την αυτοπεποίθηση και την σιγουριά. Το να σηκωθείς και να ζητήσεις ή να σε ζητήσουν σε ένα χορό είναι για κάποιον που πρωτοπάει σε μια μιλόνγκα μια κίνηση θάρρους που απαιτεί να ξεπεράσει τον εαυτό του. Να κατευθύνει τα βήματα του/της με σιγουριά, να ακούσει τη μουσική, να χαλαρώσει μέσα στην εγρήγορσή του, να σεβαστεί τους γύρω του και να συνταιριάξει τον χορό του στο χώρο, στην ενέργεια και στις εκάστοτε δυνατότητες.